Τον
Φεβρουάριο του 1968 συγκλήθηκε η 12η Ολομέλεια του ΚΚΕ, η
οποία έδωσε το σύνθημα της διάσπασης του ΚΚΕ
σε δύο αντιπαρατιθέμενα κόμματα, το ΚΚΕ
και το ΚΚΕ (εσωτερικού) με δύο
αντιμαχόμενες γραμμές στο Ελληνικό
Κομμουνιστικό Κίνημα. Για την ιστορία αναφέρω ότι η εν λόγω Ολομέλεια αποκλήθηκε «ευρεία», γιατί είχαν προσκληθεί και
μετείχαν σαν παρατηρητές πολλές δεκάδες στελέχη του ΚΚΕ από τις Οργανώσεις των πολιτικών προσφύγων του Εξωτερικού,
καθώς και από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ
στους Έλληνες μετανάστες και φοιτητές στη Δυτική Ευρώπη.
Τα κριτήρια
επιλογής αυτών των «παρατηρητών» ήταν
απόλυτα παραταξιακά ώστε να δημιουργηθεί το απαιτούμενο κλίμα της «κατακραυγής» κατά των διαφωνούντων προς
τη γραμμή Κολιγιάννη μέσα στην «Ολομέλεια». Παρ’ όλα αυτά, παρά την
αυστηρή επιλογή, το σχετικό «κόσκινο»
λάθεψε σε ορισμένους από τους προσκεκλημένους οι οποίοι, αντίθετα από τις
προσδοκίες των οργανωτών αυτής της συνωμοσίας, εκδηλώθηκαν ανοιχτά με τις
ομιλίες τους κατά των επιδιώξεων της ομάδας Κολιγιάννη.
Ας σημειώσουμε μάλιστα πως μεταξύ αυτών των ορισμένων ήταν και ο σημερινός
υφυπουργός Εμπορίου Θόδωρος Πάγκαλος,
μέλος τότε της Οργάνωσης του ΚΚΕ στο
Παρίσι.
(Τάσος Βουρνάς «Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΦΩΝ ΤΟΛΙΔΗ, ΑΘΗΝΑ 1983,
ΣΕΛΙΔΕΣ 73,74,75).
Ο Πάγκαλος μετά τη μεταπολίτευση, όταν
κατέλαβε υψηλά κυβερνητικά αξιώματα, όταν έγινε επιβήτορας της εξουσίας μέχρι
και αντιπρόεδρος κυβερνήσεων και γεύτηκε τα οφέλη της εξουσίας, οικονομικά,
κοινωνικά, ηθικά και άλλα, είναι το πρόσωπο που έχει κάνει σταδιακά την πιο
αξιοσημείωτη και πιο επιλήψιμη πολιτική συμπεριφορά και μεταστροφή. Έγινε
αποστάτης και πέρασε στην υπηρεσία των αντιδραστικών δυνάμεων, των δυνάμεων του
ψευτοαριστερισμού και ψευτοσοσιαλισμού. Έγινε ένας χυδαίος πολιτικός,
προκλητικός και προσβλητικός για το ΚΚΕ
και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένας πολιτικός
απρεπής, χωρίς τη στοιχειώδη κοινοβουλευτική πολιτική και κοινωνική ευπρέπεια.
Έπεσε στο κατώτατο δυνατό σημείο της πολιτικής ευτέλειας. Έγινε ένας εξωμότης
και αποστάτης του κόσμου για τον οποίον στα νειάτα του αγωνίστηκε από τις
γραμμές της ΚΝΕ και της νεολαίας Λαμπράκη. Έγινε αριβίστας, και
τυχοδιώκτης, και εξ επαγγέλματος υβριστής του ΚΚΕ και των κομμάτων της Αριστεράς
από τα σπλάχνα της οποίας προήλθε. Αποτελεί ένα πολιτικό και κοινωνικό στίγμα,
ένα παράδειγμα προς αποφυγή.
Εκτός αυτού
του σημαδιακού γεγονότος, το οποίο φέρω στο φως της δημοσιότητας κατ’
αποκλειστικότητα, ο Θ. Πάγκαλος
βαρύνεται και με πλήθος άλλων απρεπειών, ανάρμοστης πολιτικής συμπεριφοράς και
πολιτικών ατοπημάτων όπως ο χαρακτηρισμός όλων των δημοσίων υπαλλήλων «κοπρίτες» και των Αξιωματικών των
Ενόπλων Δυνάμεων «άχρηστοι», και τις
αλήστου μνήμης πολιτικές δηλώσεις όπως: α) Ως υπουργός του ΠαΣοΚ σε συνέντευξή του τάχθηκε υπέρ της παρουσίας αστυνομικών
περιπόλων στους Πανεπιστημιακούς χώρους κατά παρέκκλιση των όσων ισχύουν για το
πανεπιστημιακό άσυλο! Γι’ αυτές τις
δηλώσεις του, ο πάλαι ποτέ αντιεξουσιαστής Πάγκαλος
εκθειάστηκε σε μεγάλο βαθμό από ακροδεξιά εφημερίδα. β) «Τα φάγαμε όλοι μαζί»! Μια άλλη δήλωση στα ΜΜΕ που προκάλεσε πολιτικό και κοινωνικό σεισμό και επικρίθηκε με
δριμύτητα, σχολιάστηκε αρνητικά και αποδοκιμάστηκε με σφοδρότητα. Γι’ άλλους έμεινε
στην ιστορία ως «φαιδρό αστείο». γ)
Και τελειώνω με μια άλλη δήλωσή του, που προκάλεσε τη θυμηδία όλων. «Στη δημοκρατία κυβερνούν οι μέτριοι»!
Σίγουρα όμως εξαιρεί τον εαυτόν του. Ο άνθρωπος λόγω των ιδεολογικών
μεταπτώσεων, έχει χάσει τον πολιτικό προσανατολισμό του, είναι μπερδεμένος,
βρίσκεται σε μια κατάσταση πολιτικής σύγχυσης.
ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
- ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου